සිංහල බ්ලොග් කලාව තුළ අවමංගල යනු පොරක් නොවේ. එහෙව් පොරත්වයක් කෘත්‍රීමව ආරෝපණය කරගන්නට මාන බලන පොරක් ද නොවේ. මේ වෑයම මියැදෙන්නට පෙර... හිතේ දුකට... බ්ලොගයකට කරුණු ගොනු කිරීමට ය. - අවමංගල -

Sunday, November 20, 2011

MR නොකී කතාව

"අපේ රටේ දැන් ඉන්නෙ ජාතීන් දෙකයි. එකක් රටට

ආදරය කරන අය. අනිත් ජාතිය රටට ආදරය

නොකරන අය."


මේ ප්‍රවේශය ඉකිබිඳුම තුළට දේශපාලනය ගෙන

එන්නට නොවන බව ශපත කරන්නට කැමැත්තෙමි.

නමුත් රටේ සමස්ත සමාජ ප්‍රශ්න සම්බන්ධයෙන් යම්

පමණකින් හෝ සමාජ කතිකාවතක් ගොඩනඟන්නට

බැරිනම් පුවත්පත් කලාව වේවා රූපවාහිනී කලාව හෝ

වේවා අඩුම තරමින් එවැනි බ්ලොග් කලාවකින් ද

පලක් නැතැයි සිතමි.

ප්‍රවේශය උදෙසා උපයෝගී කරගත් ප්‍රකාශය තුළ MR නොකී කතාවක් අවමංගල ට කියන්න‍ට සිදු

වේ.මේ රටේ එදා ඈත අතීතයේ පටන් ම සිරාවට ම

දේශ හිතෛෂී, දේශ මාමක පුද්ගලයින් සිටියහ.

තමන්ගේ දේශමාමකත්වය දේශප්‍රේමීකම මහ ඉහළින්

පෙන්විය යුතු නොවේ. ක්‍රියාවෙන් පෙන්විය යුතු ය.

වෙනත් අයුරකින් කියතොත් මොහු නිර්ව්‍යාජ

දේශප්‍රේමියෙකු යැයි ජනතාව විසින් ම පිළිගත යුතු ය.

ඒ අතින් බලන කල ගොන්ගාලේ ගොඩ බණ්ඩලා, වීර

පුරන් අප්පුලා, සූර සරදියෙල් ආදී එකී මෙකී නොකී

දේශප්‍රේමීන් පොරවල් බවට ඉතිහාස පොතේ රන්

අකුරින් සටහන් තැබුවේ අන් කවරෙකු නොව රටේ

මහජනතාව ය.

කෙසේ වෙතත් යළිත් රටට ආදරය කරන ප්‍රථම පිරිස

පිළිබඳ ව සලකා බලන විට යළිත් ඉතා සුපරීක්ෂාකාරී

ව බැලිය යුතු ය. රටට ආදරය කරන පිරිස කොටස්

දෙකකට බෙදා දැක්වීම වරදක් නොවේ.
1. නිර්ව්‍යාජ දේශප්‍රේමීන්
2. ව්‍යාජ දේශප්‍රෙමීන්

රටට ආදරය නොකරන පිරිසට වඩා මෙහිලා සඳහන්

කළ ව්‍යාජ දේශප්‍රේමීන් අතිශය භයානක ය. අඟේ

ඉදන් කන කන ජාතියක් නිසා ය. ‍අපේ රටේ බොහෝ

ජනාධිපතිවරුන්ගේ, අගමැතිවරුන්ගේ, මැති -

ඇමතිවරුන්ගේ, පට්ටම් ධූර ගැලෙව්වේ සහ අදටත්

ගලවන්නේ ඔවුන් ළඟ සිටි සහ සිටින මෙවන් ව්‍යාජ

දේශප්‍රේමීන් ය. වරදාන වරප්‍රසාද උදෙසා ආත්මය

පාවාදෙන තම හෘදය සාක්ෂිය උකසට තබන එවන්

නිහීනයන් එදා සේම අද ද සිටිති.

අපේ රටේ සිටින ඇතැමුන් මාර ම මාර දේශප්‍රේමීන් ය.

දේශප්‍රේමීත්වය ජාතිකත්වය මුළු සරුවාංගයෙන් ම

උතුරා යන්නේ ය. ඔවුන් ඉදලා හිටලා හෝ දෙන්නේ

හිතට දැනෙන නොව හදවතට දැනෙන පොර ටෝක්ස්

ය. ඒ හිතට කතා කරනවාට වඩා කෙනෙකුගේ

හදවතට කතා කර ඔහු හෝ ඇය ආකර්ෂණය කර ගත

හැකි බව දන්නා බැවිනි.

රැවටිල්ල ආත්මය කරගත් දේශපාලුවෝ රට කෑවෝ

ය. මී හරකුන් සේ වමාර වමාරා කෑවෝ ය. 1948

අධිරාජ්‍යවාදී යකඩ සපත්තුවෙන් යම් තරමකින් හෝ

නිදහස ලද ලංකාව අද මේ තිබෙන්නේ තිබිය යුතුව තිබූ

තැන නොවේ.

මගේ දැනුමේ හැටියට වරක් සිංගප්පූරු අගමැතිවරයා

ලංකාවට පැමිණ.....

ඉතිරි කොටස...

No comments:

Post a Comment